86/4/23
11:45 ص
تلاش مسلمانا ن آمریکا برای معرفی اسلام
حوادث یازده سپتامبر 2001 نقطه تاریکی در تاریخ آمریکا به شمار میرود که نحوست و تاریکی آن بیش از همه دامن مسلمانان، چه در داخل و چه در خارج از این کشور را گرفته است.
به گزارش ایکنا، پایگاه خبری ZeeNews در تحلیلی به تشریح شرایط مسلمانان در آمریکا و مشکلات و فعالیتهای آنها برای رفع دیدگاههای نادرست شکلگرفته درباره اسلام، پس از حوادث 11 سپتامبر، پرداخته است.
طلا علی، بانوی مسلمان 25 ساله، تجربیات تلخ و شیرینی از زندگی در شهر سینسیناتی، قلب آمریکا، با خود دارد. او بارها صدای افرادی را که سر خود را از پنجره خودرو بیرون میآورند و فریاد میزنند «به کشور خودت برو تروریست!» را شنیده است. اما در عین حال، بارها نیز با غریبههای کنجکاوی که با دیدن حجاب او، برای آشنایی با اسلام، محترمانه از او سؤالهایی میپرسند، برخورد داشته است.
او که بیست سال پیش به همراه پدر اردنی و مادر فلسطینی خود برای زندگی به سینسیناتی در ایالت اوهایو آمریکا آمد، درباره کنجکاوی آمریکاییها میگوید: «وقتی مردم با دیدن روسری صورتی من برای پرسیدن درباره اسلام با من ارتباط برقرار میکنند، نه تنها از این کار آزرده خاطر نمیشوم، بلکه کنجکاوی آنها برایم بسیار دوست داشتنی نیز هست.»
طلا درحالی که پس از اتمام نماز جمعه بیرون مسجدی در سینسیناتی منتظر آمدن دوستش است، میافزاید: «در شهر من تنها مسلمانی نیستم که مردم کنجکاو با او تماس میگیرند.»
برای طلا و دیگر مسلمانانی که به دور از شهرهای مهاجرنشین آمریکا زندگی میکنند، هر روز زندگی، امتحانی است برای خویشتنداری در مقابل افراد شرور و نیز پاسخگویی به سؤالهای شهروندانی که پس از حواث یازده سپتامبر به اسلام با دید تردید نگاه میکنند.
عنایت مالک، پزشک و عضو شورای اسلامی سینسیناتی، درباره دیدگاه مردم شهر نسبت به اسلام میگوید: «با وجود همه تلاشهایی که ما در مرکز انجام میدهیم، برداشت منفی آمریکاییها از اسلام هر روز عمیقتر میشود.»
شکیلا احمد، هماهنگکننده بازدیدهای شورای اسلامی شهر با بیان اینکه سالانه پنج هزار نفر برای آشنایی با اسلام به شورا میآیند، میگوید: «هرچند برخی از سؤالهایی که از ما پرسیده میشود، بسیار ناخوشایند و توهینآمیز است اما برای مردم بسیار مهم است که امکان پرسیدن سؤال را داشته باشند.»
او درحالی که بر روی صندلی در سالن ورزشی شورا که با پرچم برخی از کشورهای تزیین شده است، نشسته است، میافزاید: «پرسیدن سؤالهایی که اهانتآمیز است بهتر از این است که با نپرسیدن آنها، دیدگاه منفی همچنان در اذهان غیرمسلمانان باقی بماند.»
دو سال پیش بمبی در مسجدی در سینسیناتی منفجر شد. در جنجالی دیگر دانشآموزان مسلمان به دلیل آنکه مسئولان آموزشی به آنها اجازه دادند در ماه رمضان در ساعت ناهار در غذاخوری مدارس حاضر نشوند، مورد انتقاد شدید قرار گرفتند. اینها همه نمونههای کوچکی از هزاران برخورد تند و خشن با مسلمانان و اهانت به اعتقادات آنهاست و این درحالی است که موج تهدید به بمبگذاری و ارسال ایمیلهای بیانکننده نفرت به شدت رو به افزایش است.
شکیلا و دیگر اعضای شورای اسلامی سینسیناتی، با برگزاری نشستهای بین ادیان سعی دارند پلهایی ارتباطی میان مسلمانان و مسیحیان شهر برقرار کنند و هرچند مشکلات بسیاری در راه رسیدن به این هدف وجود دارد، اما آنها به نتیجهبخش بودن تلاشهای خود، تاحدی امیدوار هستند.
مالک درباره عملکرد رسانههای آمریکا در قبال مسلمانان معتقد است که تبلیغات منفی رسانهها درباره اسلام روزبهورز سنگینتر میشود و شاید بتوان گفت که روزنه بسیار کوچکی برای امید وجود دارد.
دو سال پیش بمبی در مسجدی در سینسیناتی منفجر شد. در جنجالی دیگر دانشآموزان مسلمان به دلیل آنکه مسئولان آموزشی به آنها اجازه دادند در ماه رمضان در ساعت ناهار در غذاخوری مدارس حاضر نشوند، مورد انتقاد شدید قرار گرفتند. اینها همه نمونههای کوچکی از هزاران برخورد تند و خشن با مسلمانان و اهانت به اعتقادات آنهاست و این درحالی است که موج تهدید به بمبگذاری و ارسال ایمیلهای بیانکننده نفرت به شدت رو به افزایش است.
خانم کارن دابدوب، کارمند شورای روابط اسلامی آمریکا، بزرگترین سازمان مدافع حقوق مسلمانان آمریکا، در دفتر خود تلاش میکند این آتش روبه گسترش را خاموش کند.
او که شهروند اصیل آمریکایی است و 16 سال پیش به اسلام مشرف شده است، با بیان اینکه شرایط برای مسلمانان طی سالهای اخیر بدتر شده است، میگوید: «ما راه سختی را در پیش گرفتهایم اما باوجود دشواری مطمئن هستم به هدف خود میرسیم.»
کارن با ابزار تاسف از سختتر شدن وضعیت مسلمانان آمریکا میگوید: «چشم آبی و سفیدپوست بودن، من را از نگاههای ناملایمی که به مسلمانان میشود، در امان نگه نداشته است. قبلا مردم بیشتر به من لبخند میزدند اما اکنون لبخند به مسلمانان کمتر از گذشته شده است.»
نظرسنجی موسسه تحقیقاتی گالوپ در سال 2006 از هزار شهروند آمریکا نشان میدهد؛ 39 درصد آمریکاییها معتقدند باید مسلمانان هویتی مجزا داشته باشند تا بتوان تشخیص داد که با یک مسلمان در تعامل هستیم یا فرد دیگر. حدود 25 درصد پرسششوندگان نیز نسبت به زندگی در کنار همسایگان مسلمان ابراز بیعلاقگی کرده بودند.
جامعه 25 هزار نفری مسلمانان سینسیناتی، از نظر جمعیتی، نمونه کوچک شده جامعه هشت میلیونی مسلمانان آمریکا است. طبق آمار ارایه شده از سوی شورای روابط اسلامی آمریکا، یک سوم از جمعیت مسلمانان آمریکا، آسیایی، یک سوم سیاهان آمریکایی، یک چهارم اعراب و بقیه مهاجران اروپایی و تازهمسلمانان هستند. تقریبا همه مسلمانان آمریکا در پاسخگویی به سؤالهای غیرمسلمانان و نیز تلاش برای ترمیم وجهه مخدوش شده اسلام از سوی رسانهها در جامعه آمریکا فعالانه تلاش میکنند.
صبا حمودا، مدیر مدرسهای اسلامی در شهر کانزاسسیتی ایالت میسوری، میگوید: «یکبار اشرار و خرابکارها به مسجد مدرسه حمله کردند و بخشهایی از مسجد آسیب دید.
او میافزاید: «هرچند اهانت به مسلمانان و اعتقادات و مقدسات آنها در آمریکا شدت یافته است اما هرچه آگاهی مردم از اسلام بالاتر رود، رفتار آنها با مسلمانان دوستانهتر میشود و با همسایگان مسلمان خود مهربانتر برخورد میکنند. به همین منظور دانشآموزان مدرسه اخیرا در طرح آگاهی غیرمسلمانان نسبت به اسلام شرکت کردهاند اما هنوز برخی با دانشآموزان بد برخورد میکنند و حرفهای آنها درباره اسلام برایشان قابلدرک نیست.»
در جنوبغربی آمریکا که مهاجران آمریکایلاتین بیش از مسلمانان حضور دارند، مسلمانان همچون نقاط دیگر، به فعالیت برای معرفی اسلام و رفع دیدگاههای نادرست مشغول هستند.
احمد الشقیرات، امام جماعت اردنیتبار مرکز اسلامی شهر تمپه در ایالت جنوبی آریزونا با 50 هزار مسلمان که سال گذشته به همراه پنج رهبر اسلامی دیگر از پرواز خطوط هوایی آمریکا به دلیل برپایی نماز در هواپیما منع شده بود، از همزیستی مسالمتآمیز مسلمانان و مسیحیان ابراز رضایت میکند.
او میگوید: «ما همواره با همسایگان غیرمسلمان خود دیدار و گفتوگو میکنیم و روابط خوبی با یکدیگر داریم.»
شیخ اردنیتبار اخراج خود و دوستانش را که با شکایت از خطوط هوایی آمریکا به جنجالی رسانهای تبدیل شد، بیانگر تبعیضنژادی و واکنش بیمورد و بیش از حد جامعه آمریکا عنوان میکند.
الشقیرات میافزاید: «اگر آنها نماز خواندن مسلمانان در مسجدها را دیده بودند، اقدام ما برایشان قابل درک بود. خشم و خشونت ما را به جایی نمیرساند، آنچه که ما به آن نیاز داریم، آموزش است و بس.»