اسلام و مسلمانان در اتریش

اسلام دینی است که ماهیتی جهانی دارد. این دین از خاورمیانه تا شمال آفریقا، از اروپا تا قلب آفریقای سیاه، از روسیه تا مناطق جنوب شرق آسیا را در برگرفته است. حضور اسلام برای مناطق بسیاری از جهان یک تحول بزرگ و آغاز مقطعی جدید در تاریخ است به همین دلیل گروه دین و اندیشه خبرگزاری مهر به بررسی چگونگی ورود اسلام به کشورهایی می پردازد که فعالیتهای اسلامی و همچنین حضور اولیه مسلمانان در آنها قابل توجه است.

 کشور اتریش در نیمکره شمالی و نیمکره شرقی در مرکز قاره اروپا واقع شده و بخش مهمی از ناحیه آلپ شرقی و منطقه دانوب اصلی ترین مظهر جغرافیایی آن را تشکیل می دهد و به دریا راهی ندارد. اتریش به عنوان نگین کشورهای اروپایی محل تلاقی راه های بازرگانی و ترانزیتی و نیز محل تلاقی فرهنگهای تمام منطقه اروپا بوده و چهار راه این کشورها محسوب می شود. مساحت اتریش 83856 کیلومتر مربع است و کشورهای چک و آلمان در شمال، ایتالیا و اسلوانی در جنوب، مجارستان و اسلواکی در شرق و سوئیس و لیختن اشتاین در غرب همسایگاه این کشور هستند .

تساوی ادیان در اتریش

اتریش از قرنها پیش تا به امروز کشوری مسیحی و کاتولیک مذهب بوده است و سایر ادیان به استثناء دین یهودیت در قرن حاضر وارد اتریش شده اند.

 پس از انقلاب 1848 میلادی وین طرز تلقی تازه ای از تساوی دینی در این کشور به وجود آمد که در سال 1867 در قوانین و مقرارت قانون اساسی امپراطوری اتریش مجارستان تجلی یافت. به استثناء دین اسلام، آزادی تمام ادیان و مجامع کلیساها که امروزه به طور قانونی در اتریش شناخته شده اند بر مبنای قانون شناسایی 1874 میلادی به اجرا گذاشته شده است.

در دوره اشغال بوسنی و هرزگوین مسلمانان بیشتری به اتریش امروزی وارد شدند که همین امر موجبات به رسمیت شناخته شدن دین اسلام را در سلا 1912 فراهم ساخت و تعداد مسلمانان را به طور قابل ملاحظه ای افزایش داد.

ورود اسلام در اتریش

اسلام سومین دین بزرگ در اتریش است که براساس آمارگیری که در سال 2001 انجام شد، 22/4 درصد جمعیت این کشور را پس از کلیسای کاتولیک و ارتدکس به خود اختصاص داده است.

یکی از علل تعامل طولانی مدت اتریش و اسلام به سال 1525 باز می گردد که سلطانهای عثمانی تلاش کردند به امپراطوری اتریش حمله کنند، اگرچه این تلاشها با ناکامی مواجه شد، اما اسلام تأثیر فرهنگی چشمگیری دراین کشور فراهم کرد و موجب شد بسیاری از اتریشها اسلام آورند. مهاجرت مستمر مسلمانان به امپراطوری اتریش از ترکیه و شرق اروپا پس از همایش برلین در سال 1878 افزایش یافت و علت این امر استقبال مقامات از تازه واردان جدید و اجازه عمل به آداب آنها محسوب می شود.

قانونی که در سال 1867 تصویب شد آزادی به تمان ادیان را تضمین کرده است از این رو مسلمانان از این حق برخوردار شدند که مسجد ساخته و اعمال دین خود را آزادانه انجام دهند. اولین مسجد این کشور در سال 1878 در وین ساخته شد.

به دنبال جنگ جهانی دوم ، اتریش با موج دوم مهاجران مسلمان رو به رو شد که نیروی کار ماهری بودند و به بازسازی این کشور مشغول شدند. اکثر مسلمانان پس از دهه 60 به عنوان نیروی کار از ترکیه و یوگسلاوی وارد اتریش شدند. همچنین جوامع عرب و پاکستانی تبار نیز در این سرزمین وجود دارد.

پس از آنکه اروپای غربی در سال 1970 شاهد یک شکوفایی اقتصادی و یوگسلاوی نیز در آغازسال 1990 از هم پاشیده بود گروه های مهاجران بیشتری وارد این کشور شدند.

پراکندگی جمعیت اقلیت مسلمان و زندگی دینی

شهر "بوندس لند فورآلبرگ" که در منتهی الیه غربی اتریش واقع شده با شهرها و دهکده های صنعتی اطراف خود با 36/8 درصد جمعیت مسلمانان اتریش می توان گفت دارای بیشترین تعداد مسلمانان کل کشور است. به دنبال آن وین با داشتن 82/7 درصد جمعیت مسلمانان و پس از آن به ترتیب " بوندس لندر سالتزبورگ" و تیرول از نظر جمعیت مسلمانان قرار می گیرند ایالتهای جنوب شرقی "استوریا" ، "کارینتیا"  و "بورگن لند" دارای کمترین میزان جمعیت پیروان دین الهی اسلام  هستند.

به گزارش "مهر"، اتریش در میان کشورهای اروپای غربی منحصر به فرد به نظر می رسد چرا که دین اسلام را به رسمیت شناخته است، به رسمیت شناختن اسلام به این حقیقت باز می گردند که پادشاهی اتریش مجارستان عملا در سال 1874 بوسنی و هرزگوین را اشغال  و در سال 1912 به طور قانونی زندگی دینی جامعه اسلامی را در قانون کشور به رسمیت شناختند.

این قانون زمانی که سازمان اسلامی "اسلامیشه گلابن گماین شافت"  در اتریش در سال 1979 تأسیس شد دوباره به جریان افتاد.

زندگی دینی مسلمانان در مساجدی شکل می گیرد که متعلق به سازمانهای اسلامی است و هرکدام ازاین سازمانهای اسلامی را قومیتهای مسلمان ترک، بوسنی و عرب تأسیس کرده اند. در میان سازمانهای ترک اسلامی فدراسیون انجمن اسلامی ترکی از سوی هیئت مدیره امور دینی اداره می شود، درحالی که گروه هایی چون "سلیمان جیسی"  و "میلی گوروش" به عنوان شاخه های سازمانهای تمام اروپایی هستند که مرکز آنها در آلمان واقع شده است.