کسی زبانم را نمی فهمید و من حیران و سرگردان و خسته و بی پناه نمیدانستم چه کنم و غروب آفتاب نزدیک بود . گوشه ای نشستم و شروع کردم به گریه کردن  و گفتم :  خدایا خودت به فریادم برس

در این لحظه دیدم جوانی خوش سیما جمعیت را کنار زده به سمت من می آید چهره اش چنان جذاب بود که تمام غم و ناراحتیم فراموشم شد با لهجه فصیح انگلیسی به من گفت : " راه را گم کرده ای ؟ بیا تا من قافله ات را به تو نشان دهم . " هنوز بیش از چند قدم پیش نرفته بودیم که با چشم خود و در نهایت تعجب کاروان لندن را دیدم . از او حسابی تشکر کردم و موقع خداحافظی به من گفت  : " به شوهرت سلام مرا برسان . " من بی اختیار پرسیدم : " بگویم چه کسی سلام رساند ؟! " گفت : " بگو آن آخرین امام و آن منجی آخرالزمان که تو در رمز و راز عمر بلندش سرگردانی من همانم که تو سرگشته او شده ای " تا به خود آمدم دیگر آن آقا را ندیدم....

وای بر ما ... وای بر ما

آن زن در انگلیس و در خانواده ای مسیحی به دنیا آمده و ما در ایران و در خانواده ای مسلمان .... ما ادعای مسلمانی داریم و ادعای انتظار فرج ... ما خود را عاشق امام زمانمان می دانیم

ولی آن زن امام زمانش را دید ولی ما ......

sah.persianblog.com